Ο Κώστας Φαλτάιτς Έλληνας δημοσιογράφος, λαογράφος, λογοτέχνης, πρωτοπόρος ιστορικός ερευνητής, μελετητής της Ελληνικής παραδοσιακής κληρονομιάς και στιχουργός, απ’ τους επιφανέστερους λόγιους της εποχής του µεσοπολέμου.

Γεννήθηκε στις 03/06/1891 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και πέθανε στις 23/10/1944 στη Σκύρο.

Ο Κωνσταντίνος Φαλτάιτς κηδεύτηκε και τάφηκε με την πάνδημη συμμετοχή όλων των κατοίκων του νησιού.

Ήταν παντρεμένος και απέκτησε 2 παιδιά, τον δημοσιογράφο Γεώργιο Φαλτάιτς το 1936 και τον Μάνο Φαλτάιτς το 1938, συγγραφέα και ζωγράφο, ιδρυτή του ομώνυμου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου στην Σκύρο.

Αποφοίτησε από την Βαρβάκειο Σχολή και σπούδασε Φιλολογία και Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο αναγορεύτηκε διδάκτορας της Νομικής, χωρίς να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου.

Ο Κώστας Φαλτάιτς ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία από το 1910, συνεργαζόμενος με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, όπως «Η Ακρόπολις», το «Εμπρός», ο «Ελεύθερος Λόγος», το «Μπουκέτο» , η «Ναυτική Ελλάς», «Παρνασσός», «Ελεύθερος Άνθρωπος» και άλλα έντυπα της εποχής του.

Στα χρόνια 1912-13, την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, υπηρέτησε ως ναύτης σε αντιτορπιλικά και στο θωρηκτό «Αβέρωφ», ενώ αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη, δημοσιεύοντας ανταποκρίσεις και περιγραφές, σε μορφή επιστολών, από τις ναυμαχίες της Έλλης, της Λήμνου, στον πόλεμο των αντιτορπιλικών στα Στενά του Ελλήσποντου και των νησιών του Αιγαίου.

O Φαλτάιτς διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην δικαίωση και την καταξίωση της μνήμης και του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Με ενέργειες και πρωτοβουλία του στήθηκε η προτομή του Παπαδιαμάντη στην Σκιάθο, οργανώθηκε καλλιτεχνικό μνημόσυνο, σώθηκε και δημοσιεύτηκε ένα μεγάλο μέρος αδημοσίευτων έργων του συγγραφέα. Παράλληλα, με δικές του δράσεις κατάφερε να διασωθεί το σπίτι του Παπαδιαμάντη, το οποίο μετατράπηκε σε μουσείο.

Από τον Μάρτιο του 1921 ο Φαλτάιτς μετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία ως πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας «Εμπρός» και κάλυψε τις κινήσεις του Ελληνικού Στρατού από την περιοχή της Νικομήδειας μέχρι τις πύλες της Άγκυρας. Κατέγραψε τις μάχες στη Νικομήδεια, την Προύσα, το Ουσάκ, το Αδά Παζάρ, το Εσκή Σεχήρ, το Καραμουσάλ, την Κιουτάχεια, ενώ τον Αύγουστο του 1921 τραυματίστηκε από αεροπορική επιδρομή στη μάχη του Σαγγάριου. Παρά τη θέληση του, επέστρεψε στην Αθήνα τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, στέλνοντας την τελευταία του ανταπόκριση από το Κιοπρού Χισάρ.

Με βάση τις δικές του ανταποκρίσεις, ημερολογιακές σημειώσεις, μαρτυρίες και απομνημονεύματα που κατέγραψε τους τελευταίους μήνες πριν την Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και δημοσιεύματα άλλων πολεμικών συντακτών, τα οποία κατέγραψε, συγκέντρωσε, αποδελτίωσε και καλύπτουν την περίοδο από το 1919 έως και το 1926, συγκρότησε το Ιστορικό Αρχείο των γεγονότων της Μικράς Ασίας, το οποίο φυλάσσεται στο Μουσείο Μάνου Φαλτάιτς και της συζύγου του, Αναστασίας Φαλτάιτς.

Η μυθολογία της Σκύρου, η ιστορία της, η λαογραφία και οι παραδόσεις του λαού της, ήταν οι κύριες ασχολίες του Φαλτάϊτς. Συνέβαλε στην ανάπτυξη του νησιού, που θεωρούσε ιδιαίτερη πατρίδα του, ως ιδρυτής και πρόεδρος του Συνδέσμου Σκυρίων, που ιδρύθηκε το 1922, και βοήθησε, στην κατασκευή του δρόμου Σκύρου – Λιναριάς και Σκύρου – Τρεις Μπούκες, στην ακτοπλοϊκή σύνδεση Πειραιά – Σκύρου, στη συγκοινωνία με την Κύμη, αλλά και στην τηλεφωνική σύνδεση της Σκύρου με την Αθήνα και τη Χαλκίδα.

Πρωτοστάτησε στην αποστολή αντιελονοσιακού κρατικού συνεργείου το 1919, βοήθησε στη δημιουργία νέου σχολικού κτιρίου, στη δημιουργία γυμναστηρίου, στην ίδρυση σχολής φυτικών βαφών και στην προσπάθεια ιδρύσεως βιοτεχνικής σχολής στο νησί.

Με δικές του προσπάθειες επανεκδόθηκε η εφημερίδα «Σκύρος», ξεκίνησαν οργανωμένες προσπάθειες τουριστικής αναπτύξεως του νησιού, με οργάνωση εκδρομών αλλά και με διοργάνωση καλλιτεχνικών εκθέσεων στην Αθήνα, δημιουργήθηκε αρχαιολογικό και λαογραφικό μουσείο το 1930, καταρτίστηκε ιστορικό αρχείο, αλλά και έγιναν προσπάθειες για τη διενέργεια αρχαιολογικών ανασκαφών.

Τέλος, σε δική του πρωτοβουλία οφείλεται η ανέγερση μνημείου και η οργάνωση εορτών για τον Άγγλο ποιητή Ρούπερτ Μπρούκ (Rupert Brooke), ο οποίος πέθανε το 1915 και ενταφιάσθηκε στη Σκύρο.

Οι συντοπίτες του τον λάτρεψαν σαν σύμβολο για τις ιδέες και την προσφορά του στον τόπο τους.

Ο Φαλτάιτς έκανε ένα ταξίδι ως ρεπόρτερ στη Θράκη για λογαριασμό της εφημερίδας «Εθνική». Στις ανταποκρίσεις του κατήγγειλε τη σλαβική προπαγάνδα, που έθετε σε κίνδυνο τον ελληνισμό της Βορείου Ελλάδος κι όταν η εφημερίδα αποφάσισε να μη δημοσιεύσει το ρεπορτάζ του χαρακτηρίζοντάς το «υπερβολικό», ο Φαλτάιτς παραιτήθηκε.

Την περίοδο που ακολούθησε τον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο, όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό κατοχή, ο Φαλτάιτς μετακόμισε στη Σκύρο με τη σύζυγο και το γιο τους.

Ο Φαλτάιτς περιλαμβάνεται μεταξύ των συνεργατών της εβδομαδιαίας εφημερίδος «Η Νεολαία» του καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» του 1936.