Ο Διον. Σταυριανόπουλος γεννήθηκε την 01/01/1875 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας.

Την 31/07/1904 κατετάγη στο πεζικό ως ανθυπολοχαγός.

Αρχικά υπηρέτησε στην χαρτογραφική υπηρεσία του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ενώ το 1909 συμμετείχε στην επανάσταση στο Γουδή ως μέλος του στρατιωτικού συνδέσμου. Την ίδια χρονιά προήχθη σε υπολοχαγό.

Έλαβε μέρος στους πολέμους του 1912 - 1913 ως διοικητής Λόχου Πεζικού, με τον οποίο συμμετείχε στην περιφρούρηση της πόλεως Νιγρίτας τον Φεβρουάριο του 1913, καταφέρνοντας να παρεμποδίσει τον εκεί στρατωνισμό των συμμαχικών τότε βουλγαρικών δυνάμεων. Με το ξέσπασμα του Β΄ Βαλκανικού πολέμου, στις 19/06/1913 τραυματίστηκε στην μάχη Σουλάβου και 3 χρόνια αργότερα (1916) προήχθη σε ταγματάρχη.

Στις 11/08/1916, ως Ταγματάρχης μαζί με 8 άλλους αξιωματικούς, μετακινήθηκε από την Καβάλα στην απέναντι Νήσο Θάσο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη όπου συμμετείχε στην κήρυξη της επανάστασης της Εθνικής Αμύνης.

Μετά από αυτό μετέβη στη Θάσο, όπου τη νύκτα της 29/08/1916, ορμώμενος από τη Γαλλική ναυτική βάση και βοηθούμενος από άλλους αξιωματικούς, έσωσε την 6η Μεραρχία από την αιχμαλωσία των Βουλγάρων (2.000 στρατιώτες και 150 αξιωματικοί). Για αυτή του την πράξη τιμήθηκε από τους Εφέδρους αξιωματικούς της "Εθνικής Αμύνης" με χρυσό μετάλλιο.

Τον Φεβρουάριο του 1916, ως διοικητής του 1ου Τάγματος "Κρητών" εξήλθε από τους πρώτους στο μέτωπο όπου και έλαβε μέρος στην πρώτη φάση της μάχης του Σκρα, την 23/04/1917. Κατά την περίοδο αυτή προήχθη στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη και ανέλαβε τη διοίκηση του 8ου Συντάγματος Κρητών (Ρεθύμνης).

Στις 02/05/1919 ως διοικητής του 1/38 συντάγματος Ευζώνων αποβιβάστηκε στη Σμύρνη και ύστερα από μικρή συμπλοκή συνέτριψε τάχιστα την Τουρκική αντίσταση. Το ίδιο έτος προήχθη στο βαθμό του Συνταγματάρχη. Κατόπιν, διοικών το 6ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους καταλαμβάνει την πόλη Σόμα κατά τις επιχειρήσεις του Ιουνίου του 1920 και συμπληρώνει τις επιχειρήσεις αυτές με την κατάληψη της Προύσας.

Toν Δεκέμβριο του 1920 διοικώντας τη «δεξιά φάλαγγα» (6ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους, 2/39 Σύνταγμα Ευζώνων και 4 μοίρες ορειβατικού πυροβολικού) εκδιώκει τους Τούρκους μετά από σκληρό αγώνα από την κωμόπολη Κοβαλίτσα.

Το 1921 αποστρατεύθηκε για πολιτικούς λόγους, επαναλθών το 1922, οπότε και ανέλαβε τη διοίκηση της 12ης Μεραρχίας της Στρατιάς του Έβρου.

Στις 06/08/1926 προήχθη στο βαθμό του υποστρατήγου και το ίδιο έτος ανέλαβε και οργάνωσε την νεοσυσταθείσα τότε «Επιθεώρηση Πεζικού» όπου και παρέμεινε για αρκετό καιρό. Διετέλεσε, επίσης διοικητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.

Το 1931 τοποθετήθηκε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, ως διευθυντής του τότε τμήματος της πολεμικής εκθέσεως, όπου και συνέταξε την «έκθεση των πολέμων 1912-1913», έργο με το οποίο ασχολήθηκε επί τριετία.

Το 1935 αποστρατεύθηκε, καταληφθείς υπό του ορίου ηλικίας ως αντιστράτηγος ε.α. Έχει τιμηθεί με πολλά μετάλλια των συμμαχικών στρατών, καθώς και με τους πολεμικούς σταυρούς Ελλάδας, Γαλλίας και Βελγίου. 

Επιπλέον, φέρει το Γαλλικό παράσημο του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής.

Απεβίωσε στα Φιλιατρά το 1972.