Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (πραγματικό όνομα Πέτρος Μαυρομιχάλης) γεννήθηκε το 1765, επί Τουρκοκρατίας, στην Τσίμοβα, σημερινή Αρεόπολη, πρωτεύουσα τότε της Μάνης

Κατά την περίοδο του διωγμού των κλεφτών, φυγάδευσε πολλούς προς τα γαλλοκρατούμενα Επτάνησα.

Συνδέθηκε συναισθηματικά με τη Γαλλία, καθώς πίστευε ότι ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους υποδουλωμένους Έλληνες να ξεσηκωθούν. Γι' αυτό τον λόγο σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα Α΄, χωρίς όμως να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το 1814 διορίστηκε Μπέης της Μάνης από την Υψηλή Πύλη.

Στις 02/08/1818, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, που ήταν τότε 53 χρονών, μυήθηκε στη φιλική Εταιρεία. Ο Σέκερης μας παρέχει την πληροφορία ότι ο Πετρόμπεης εκτός της αρχικής οικονομικής εισφοράς του «υπόσχεται έτι 5.000 γρόσια και είκοσι χιλιάδας οπλοφόρους πρόθυμους πλην πτωχούς».

Στις 01/10/1819 συνυπογράφει το Σύμφωνο των Κιτριών μετά από παρότρυνση του Χ. Περραιβού, διατηρώντας τον τίτλο του Μπέη κατά τους τύπους, θέτοντας όλη τη Μάνη σε προετοιμασία πολέμου.

Στις 17/03/1821 υψώνοντας το λάβαρο του Αγώνα στην Τσίμοβα, όπως λεγόταν τότε η Αρεόπολη, τεθείς επικεφαλής 5.000 Μανιατών προχώρησε μαζί με άλλους οπλαρχηγούς στην απελευθέρωση της Καλαμάτας.

Στις 25/03/1821, ο Πετρόμπεης συγκρότησε τη Μεσσηνιακή Γερουσία, με πρόεδρο τον ίδιο όπου και εκδίδει την ιστορική διακήρυξη (Προειδοποίηση) προς τις Ευρωπαϊκές Αυλές, την οποία υπέγραψαν ο ίδιος ως αρχιστράτηγος, και όλα τα μέλη της Γερουσίας.

Δύο μήνες αργότερα, συμμετέχοντας στη Συνέλευση των Καλτεζών που έλαβε χώρα στην ομώνυμη μονή των Καλτεζών, εκλέχτηκε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, στην οποία προσπάθησε να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες πλευρές, χωρίς ωστόσο να αποφύγει τις κατηγορίες για ιδιοτέλεια και προδοσία.

Στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου εκλέχτηκε Αντιπρόεδρος του Βουλευτικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης διετέλεσε Πρόεδρος της Β' Εθνοσυνέλευσης (1823), Πρόεδρος του Βουλευτικού (1823), Πρόεδρος του Εκτελεστικού (1823), μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος και μέλος του νομοτελεστικού στην Εθνοσυνέλευση του Άστρους.

Αλλά και στον στρατιωτικό τομέα η δράση του ήταν αξιόλογη. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς, της Καλαμάτας και του Άργους, καθώς και στην άμυνα του Μεσολογγίου. Επίσης, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και στην άμυνα της Μάνης από την επίθεση των Τουρκοαιγυπτίων και συγκεκριμένα του Ιμπραήμ.

Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα, δύο γιοι του Πετρόμπεη σκοτώθηκαν σε μάχες, οι Ηλίας και Ιωάννης Μαυρομιχάλης.

Στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ο Πετρόμπεης αποδέχτηκε την εκλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη της Ελλάδος.

Η κόντρα δεν άργησε να ξεσπάσει. Το Πάσχα του 1830, ο αδελφός του Πετρόμπεη, Τζανής, ξεσηκώνει όλη τη Μάνη σε στάση κατά του Καποδίστρια. Ο Πετρόμπεης προσπάθησε να διαφύγει στη Ζάκυνθο, αλλά συνελήφθη και φυλακίστηκε για 9 μήνες στην Ακροναυπλία.

Αποκορύφωμα της σύγκρουσης του Καποδίστρια με την οικογένεια Μαυρομιχάλη ήταν η δολοφονία του Καποδίστρια, το 1831, από τον γιος του Γεώργιο Μαυρομιχάλη και τον αδελφό του Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη.

Τον επόμενο χρόνο, ύστερα από διαταγή του Αυγουστίνου Καποδίστρια, ο Πετρόμπεης αποφυλακίστηκε.

Στην τελευταία περίοδο της ζωής του, ο Πετρόμπεης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής.

Επίσης, τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου.

Ως ένδειξη ευγνωμοσύνη του Έθνους, δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο», που βρίσκεται στο Δαφνί Λακωνίας.

Πέθανε στην Αθήνα στις 17/01/1848. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.