Σε απόσταση 4 χλμ. Β.Δ. του χωριού Άκοβος της Μεγαλόπολης, υπάρχει το ιστορικό ύψωμα της Δραμπάλας, όπου αναμετρήθηκαν 05-07/06/1825 για πρώτη φορά ο Ιμπραήμ και ο Κολοκοτρώνης, στην τελευταία «εκ του συστάδην» μάχη ανάμεσα σε Οθωμανούς και Έλληνες. 

Η απόβαση του Ιμπραήμ βρίσκει τους Έλληνες διαιρεμένους και αναποφάσιστους για το πώς να χειριστούν το θέμα. Η στρατιά του μεγάλη, άρτια εξοπλισμένη, με ευρωπαϊκά όπλα και πρότυπα οργάνωσης. Εξαϋλώνει κάθε προσπάθεια άμυνας της Ελληνικής κυβέρνησης, οδηγώντας στις καταστροφικές ήττες στη Σφακτηρία, στο Κρεμμύδι και στο Μανιάκι. Πολλοί ήρωες της επανάστασης νεκροί, ανάμεσα τους και ο Παπαφλέσσας. Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνοντας την Καλαμάτα έμοιαζε πια ανίκητος. Η κυβέρνηση πανικοβάλλεται και ελευθερώνει τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου, μεταξύ των οποίων και τον Θ. Κολοκοτρώνη από τη φυλακή στην Ύδρα. Οι οπλαρχηγοί, με αρχηγό τον Θ. Κολοκοτρώνη, καταφέρνουν να συγκροτήσουν μια στρατιά 6.000 ανδρών σε χρόνο ρεκόρ (15 μέρες) και να οχυρωθούν στο μοναδικό στενό πέρασμα που υπήρχε ανάμεσα στον κεντρικό δρόμο από Καλαμάτα προς Τρίπολη, τα Δερβένια. Όμως, ο «προδότης Εφιάλτης» και η «ανοπαία ατραπός» υπήρχε και αυτή την φορά. Ένας Τούρκος Λεονταρίτης ενημερώνει τον Ιμπραήμ ότι υπάρχει μονοπάτι που παρακάμπτει τη θέση άμυνας των Ελλήνων. Ο Ιμπραήμ οδηγεί το στράτευμά του δια μέσου της Σορόκας στη Φαλαισία και στο νότο των Ελλήνων. Το τέλος της αντίστασης ήταν κοντά. Ο Κολοκοτρώνης εκείνη τη μέρα βρισκόταν στο χωριό Άκοβος για παραλαβή προμηθειών και στρατολόγηση και όχι στη μακρινή θέση οχύρωσης στο Δερβένι. Λαμβάνει γνώση του γεγονότος και γνώστης του εδάφους (είχε ζήσει στον Άκοβο 12 χρόνια και η γυναίκα του ήταν Ακοβίτισα) αντιδρά αστραπιαία. Διατάσει του Ακοβίτες να κατασκευάσουν αυθημερόν ταμπούρια στη Δραμπάλα, στέλνει σήμα να έλθει το μεγαλύτερο μέρος του στρατεύματος στη Δραμπάλα με εξαντλητική νυχτερινή πορεία, και αναχαιτίζει τους ανιχνευτές του Ιμπραήμ. Την επόμενη μέρα, ο Ιμπραήμ εγκλωβίζεται σε έναν αιματηρό τριήμερο «εκ του συστάδην» πόλεμο στο ύψωμα της Δραμπάλας. 3.000 Έλληνες αντιμετώπισαν 25.000 Τουρκο-Αιγύπτιους. Οι 300 Φαλαισιώτες και Ακοβίτες που είχαν οχυρώσει την προηγούμενη μέρα το ύψωμα της Δραμπάλας ήταν στην πρώτη γραμμή άμυνας, ενώ αρκετές Ακοβίτισες ακολούθησαν τους συζύγους τους στη μάχη, με καθοριστική συνεισφορά. Η μάχη της Δραμπάλας έδωσε στους Έλληνες χρόνο να ανασυνταχθούν, εδραίωσε την πεποίθηση ότι ο Ιμπραήμ δεν ήταν πια ανίκητος και οδήγησε στη νικηφόρα μάχη των Ελλήνων στους Μύλους. Η τελική καταστροφή του Ιμπραήμ ήρθε μέσω θαλάσσης 2 χρόνια αργότερα, στη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Η πρώτη μέρα της μάχης της Δραμπάλας συνέπεσε με τον εορτασμό της Πεντηκοστής, στην κορυφή δε του υψώματος υπήρχε σαν καταφύγιο το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, σημαντική μάλιστα συνεισφορά στη μάχη είχε και ο κλήρος της περιοχής. Η μάχη αυτή έχει καθιερωθεί με Προεδρικό Διάταγμα ως τοπική Εθνική Εορτή την ημέρα της Πεντηκοστής, οπότε και γίνονται κάθε χρόνο εκδηλώσεις μνήμης. Το 2009, με ενέργειες και πρωτοβουλία του συλλόγου Ακοβιτών, στήθηκε στο ηρώο που βρισκόταν στην κορυφή, ένα μεγαλοπρεπές άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Το έργο ολοκληρώθηκε με δωρεές συμπατριωτών τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.