Ο Κανέλλος Δεληγιάννης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Γορτυνίας και ήταν γιος του προκρίτου (κοτζαμπάσηδες) του Μοριά, Ιωάννη Δεληγιάννη-Παπαγιαννόπουλου, ενός εκ των ισχυρότερων προσωπικοτήτων της εποχής. Παντρεύτηκε την Αθανασία Α. Παπατσώνη, συγγενή του ομώνυμου προκρίτου, και απέκτησαν μία κόρη, τη Μαρία. Λόγω της πρωτοκαθεδρίας της οικογενείας του στην περιοχή, έγινε σύντομα πρόκριτος. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, στις 12/02/1816, ο Κανέλλος αναδείχθηκε αρχηγός της οικογένειάς του. Οργάνωσε και χρηματοδότησε μεγάλο μέρος της επανάστασης στον Μοριά με έξοδα της οικογένειάς του. Κήρυξε στις 23/03/1821 μαζί με άλλους αγωνιστές την επανάσταση στα Λαγκάδια. Διόρισε γενικό στρατηγό του στρατού του, ο οποίος αποτελούνταν από 3.500 εμπειροπόλεμους μισθοφόρους, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Πολέμησε στο Μεσολόγγι, στη Μάχη του Πέτα, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και σε πολλά άλλα μέρη. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ελληνικού εμφυλίου πολέμου, συντάχθηκε με τους προκρίτους του Μοριά και τους Υδραίους, συμπαρασύροντας μάλιστα και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με αντάλλαγμα τον αρραβώνα της κόρης του με τον γιο του Κολοκοτρώνη, Κολίνο. Στον δεύτερο ελληνικό εμφύλιο πόλεμο φυλακίστηκε από την κυβέρνηση Κουντουριώτη μαζί με τον Κολοκοτρώνη και άλλους προκρίτους στο μοναστήρι του προφήτη Ηλία στην Ύδρα, για να αποφυλακιστεί μερικούς μήνες αργότερα, ώστε μαζί με τον Κολοκοτρώνη να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ Πασά. Μετά τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, ο Δεληγιάννης έλαβε σύνταξη αντιστράτηγου ενώ επί Όθωνα έλαβε τον βαθμό του συνταγματάρχη και διετέλεσε νομοεπιθεωρητής Μεσσηνίας. Το 1844 εκλέχτηκε πρόεδρος της Βουλής, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1845. Πέθανε πάμπτωχος αφού θυσίασε όλη την περιουσία του για την Επανάσταση.