Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος ή Άκουρος γεννήθηκε περί το 1788 στον Αγιάννη της επαρχίας Αγίου Πέτρου Πελοποννήσου.

Το προσωνύμιο Άκουρος του δόθηκε από τον Δημήτριο Υψηλάντη, αφού σύμφωνα με την παράδοση, ορκίστηκε ότι μέχρι να ελευθερωθεί η Ελλάδα δεν θα έκοβε τα γένια και τα μαλλιά του.

Ήταν εγκατεστημένος στην Κωνσταντινούπολη όπου εμπορευόταν και μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία το 1819 από τον Αναγνωσταρά στην Πελοπόννησο.

Τον Φεβρουάριο του 1821 ή κατ' άλλους στις 27/04/1821 επέστρεψε στην πατρίδα του. Εκεί, μαζί με τους αδερφούς του, Κωνσταντίνο και Ιωάννη, ηγήθηκαν του στρατού των Αγιαννιτών και εν γένει της Επαρχίας Αγίου Πέτρου. Σύντομα παρουσιάστηκε με σώμα στρατιωτών συμπατριωτών του στα Βέρβενα και κατόπιν εξεστράτευσε κατά του χωριού Στενό, όπου σύστησε στρατόπεδο, και όπου σώζονται μέχρι σήμερα τα «ταμπούρια του Άκουρου».

Κατά την επανάσταση, συνεργάστηκε με διάφορες προσωπικότητες όπως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Αναγνώστη Κοντάκη, τον προεστό Πάνο Σαρηγιάννη και πολλούς άλλους. Η δραστηριότητα και ο ζήλος του στην υπηρεσία του πολέμου πολύ επαινέθηκαν, ενώ ο Πρίγκηπας Δημήτριος Υψηλάντης τον είχε πολύ σε εκτίμηση. Σημαντικές, επίσης, ήταν και οι χρηματικές προσφορές τους στον αγώνα.

Από τον Άγιο Σώστη, ο Άκουρος ανεχώρησε και ήρθε στην ράχη της Βολιμής, όπου πολέμησε τους Τούρκους.

Μετά την Άλωση της Τριπολιτσάς πήγε και στη Ρούμελη και έλαβε μέρος και στην μάχη της Αγίας Μαρίνας και της Στυλίδος, κατά την οποία όχι μόνο αυτός, αλλά και όλο το σώμα του αρίστευσε υπό τις διαταγές του Νικήτα Σταματελόπουλου.

Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος, συμμετείχε και σε πολλές άλλες μάχες, καθώς και στην Β΄ Εθνοσυνέλευση Άστρους.

Αιχμαλωτίστηκε στη Μάχη του Κρεμμυδίου και ελευθερώθηκε δι' ανταλλαγής αιχμαλώτων. Κατά τα έτη 1824 - 1825 ανακαίνισε το Κάστρο Παραλίου Άστρους, όπου εγκαταστάθηκε μαζί με τους αδερφούς του.

Στις 05/08/1826 απέκρουσε τις στρατιές του Ιμπραήμ, πολεμώντας ηρωικά στο κάστρο του μαζί με άλλα 1200 άτομα.

Ο Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος πέθανε το 1848.