Ο Αντώνιος Πολίτης γεννήθηκε στη Σύρο στις 15/06/1890.

Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το 1914 χειροτονήθηκε διάκονος. Το ίδιο έτος διορίζεται Ιεροκήρυκας της τότε Επισκοπής Χαλκίδος και Καρυστίας και τον Φεβρουάριο του 1917 χειροτονείται Πρεσβύτερος εις τον Ι. Ναόν Χρυσοσπηλιωτίσσης Αθηνών.

Υπηρέτησε παράλληλα, ζητώντας ο ίδιος τη στράτευσή του, ως στρατιωτικός ιερέας στο Μικρασιατικό Μέτωπο την περίοδο 1918-1922. Για την προσφορά του τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, τον Χρυσούν Σταυρόν Φοίνικος, τον Πολεμικό Σταυρό και το Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας.

Τον Δεκέμβριο του 1922 χειροτονήθηκε επίσκοπος και εξελέγη μητροπολίτης Ηλείας. Ασχολήθηκε με την οργάνωση της Μητροπόλεως, και μάλιστα λόγω της καλλιέργειάς του και της γνώσης ξένων γλωσσών συνέγραψε πολλές ιστορικές, κοινωνικές και άλλες μελέτες.

Το 1943, στη διάρκεια της κατοχής, εγκατέλειψε την έδρα του αρνούμενος να συνεργαστεί με τις κατοχικές αρχές και κατέφυγε στα βουνά συντασσόμενος με την παράταξη του ΕΑΜ. Οι αντιστασιακές οργανώσεις ανακήρυξαν τον Αντώνιο, Αρχηγό του ΕΑΜ Πελοποννήσου.

Στις 11/05/1944, στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας, θα συγκεντρωθούν οι αντιστασιακές δυνάμεις της χώρας σε ενός είδους εθνικού συμβουλίου. Ο Μητροπολίτης Αντώνιος θα είναι μεταξύ των επικεφαλής και θα εκπροσωπεί την Ηλεία και την Πελοπόννησο. 

Μετά την απελευθέρωση συνέχισε να παραμένει στην παράταξη του ΕΑΜ με αποτέλεσμα να σχολάζει από το 1945 οπότε και κηρύχθηκε έκπτωτος.

Στις 02/09/953 παρέστη στην ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.

Δικαιώθηκε τον Μάρτιο του 1958 και αποκαταστάθηκε στο αξίωμά του, ως πρώην Μητροπολίτης Ηλείας.

Απεβίωσε στις 13/11/1963, στο Αιγάλεω Αττικής όπου ζούσε από το 1946.

Τον Νοέμβριο του 2000 πραγματοποιήθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος η μετά θάνατον αναγνώριση και ηθική αποκατάσταση του Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιου, του Μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ και κληρικών που αγωνίστηκαν κατά την Εθνική Αντίσταση ως μέλη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Εκδόθηκε μάλιστα και ειδικός αφιερωματικός τόμος.