Ανδριάντας Μάρκου Δράκου 

Λευκωσία 

Στον δρόμο που οδηγεί στο "Λήδρα Πάλας", ελάχιστα μέτρα από τον Προμαχώνα Ροκκάς 

Ο Μάρκος Δράκος ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην Ορθόδοξη Χριστιανική Ένωση Νέων (ΟΧΕΝ) Λευκωσίας, η οποία ήταν το φυτώριο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ανέλαβε αρχηγός ομάδας με το ψευδώνυμο Λυκούργος ή και Μαβίλης, η οποία πέτυχε αξιόλογες και επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών. Την 01/04/1955 επιτέθηκε με την ομάδα του στην Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία και στις 19/06/1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25/05/1955 ηγήθηκε απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Βρετανού Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς με βόμβα, η οποία τοποθετήθηκε κάτω από το κάθισμα του Άρμιτεϊτζ. Λόγω όμως κακής λειτουργίας του ωρολογιακού μηχανισμού, η έκρηξη έγινε μετά τη λήξη της παράστασης και την αποχώρηση του Κυβερνήτη. Κατάστρεψε δύο φορές το γεφύρι του Κοκκινόγκρεμου, συνελήφθη και δραπέτευσε μαζί με άλλους 16 αντάρτες. Οι Βρετανοί τον επικήρυξαν αντί του ποσού 5.000 λιρών. Αργότερα ξαναδημιούργησε την ομάδα του με το όνομα "Ουρανός" και συνέχισε τον Αγώνα παίρνοντας μέρος στην επίθεση στο Μερσινάκι. Στις 12/11/1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη έστησαν ενέδρα στην Ξεραρκάκα εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στον δρόμο Λεύκας - Καλοπαναγιώτη. Στις 15/01/1957 ο Μάρκος Δράκος και 4 αντάρτες είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν εκεί οι Βρετανοί. Τη νύχτα της 18/01/1957 στην περιοχή της Ευρύχου, ο Μάρκοs και η ομάδα του έκαναν προσπάθειες για δημιουργία ενός νέου κρησφύγετου. Όμως ενώ κινούνταν μέσα στο σκοτάδι υπό σφοδρή θύελλα, ήλθαν ξαφνικά σε επαφή με τον εχθρό ο οποίος άνοιξε αμέσως πυρ. Ο Μάρκος Δράκος δέχθηκε ξαφνικές ριπές και έπεσε νεκρός σε ηλικία 25 ετών. Στον ανδριάντα, ο Μάρκος Δράκος, με το χέρι υψωμένο δείχνει με το δάχτυλό του κάπου μακριά. Δείχνει τον δρόμο του αγώνα για την τελική δικαίωση των πόθων του Κυπριακού λαού. Στη βάση του ανδριάντα γράφει: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Στον Δράκο υπήρχαν και περίσσευαν και τα δύο.