Στις 21/09/1944, περίπου 1.300 αντάρτες της ΠΑΟ, υπό τον Συνταγματάρχη Παπαπέτρου Ιωάννη, εισήλθαν στη Βουλγαροκρατούμενη περιοχή, Ανατολικώς του Στρυμόνα ποταμού, κατευθυνόμενοι προς Δράμα, για ενίσχυση των εκεί εθνικών ανταρτικών τμημάτων της ΕΣΕΑ, του Αντωνίου Φωστηρίδη (Τσαούς Αντών).

Το τελευταίο συγκρότημα που διάβηκε τον Στρυμόνα ποταμό, δυνάμεως 560 ανταρτών, υπό τον Συνταγματάρχη Παπαπέτρου, έφθασε το πρωί της 22/09/1944 στην περιοχή Μυρίνης- Δήμητρας του Νομού Σερρών.

Εκεί δέχθηκε αιφνιδιαστικά πυρά από τον Βουλγαρικό στρατό, ο οποίος εγκατέλειπε τα Ελληνικά εδάφη και συμπτυσσόταν στο εσωτερικό της χώρας του, μετά την αποχώρηση της Βουλγαρίας από τον Άξονα και την προσχώρησή της στους Δυτικούς συμμάχους.

Το συγκρότημα Παπαπέτρου ανέκοψε την πορεία του και προσπάθησε να συνεννοηθεί με τον ανώτατο διοικητή των στρατιωτικών τμημάτων της περιοχής, με την πεποίθηση ότι αυτός θα είχε σχετικές οδηγίες και διαταγές της κυβερνήσεώς του.

Ο ανώτατος Βούλγαρος διοικητής βεβαίωσε τον Παπαπέτρου ότι μπορούσαν άφοβα να προχωρήσουν. Ωστόσο, ο ανώτατος Βούλγαρος διοικητής, παραβαίνοντας τον λόγο της τιμής του, διέταξε να μετακινηθούν κρυφά όλες οι διαθέσιμες υπ’ αυτόν δυνάμεις του τακτικού Βουλγαρικού Στρατού και ΕΛΑΣ και να δημιουργήσουν ασφυκτικό κλοιό γύρω από το συγκρότημα Παπαπέτρου, ενώ αξίωσε και την άνευ όρων παράδοσή του.

Έτσι, και παρά τις εν συνεχεία αντιδράσεις του Παπαπέτρου, οι Βούλγαροι επέτυχαν να αιχμαλωτίσουν ένα μεγάλο τμήμα του συγκροτήματος, 310 ανδρών, μετά του Συνταγματάρχη Παπαπέτρου, το οποίο και παρέδωσαν, βάσει προϋπάρχουσας συμφωνίας, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, στον ΕΛΑΣ, ο οποίος φυλάκισε τους άνδρες τούτους στις φυλακές Σερρών επί 12ήμερο.

Σαφή περιγραφή της εν ψυχρώ ομαδικής εκτελέσεως των 310 πατριωτών, μάς δίνουν εκθέσεις δύο νεαρών κρατουμένων, του Βλαδίμηρου Κόνιαρη, από τον Τράγηλο Βισαλτίας και του φοιτητή ιατρικής Βαγγέλη Τσόγκα από τη Μαυρούδα Λαγκαδά, οι οποίοι διασώθηκαν την τελευταία στιγμή από Βούλγαρο αξιωματικό, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, όπως και του Δημητρίου Μπεχτσή, ο οποίος, αν και τραυματίσθηκε από σφαίρες αυτομάτου όπλου, καταπλακώθηκε από τα σώματα άλλων εκτελουμένων και διασώθηκε βαρύτατα τραυματισμένος, έπειτα από πολλές περιπέτειες.

Από 05/10/1944 έως 19/10/1944, οι άνδρες του ΕΛΑΣ οδήγησαν τους 310 κρατούμενους κατά τμήματα, με Βουλγαρικά στρατιωτικά αυτοκίνητα, στο δρόμο Σερρών - Βροντού, όπου τους εκτέλεσαν μαρτυρικά στις εκατέρωθεν χαράδρες.

Το έγκλημα αυτό αποτελεί μια από τις τελευταίες μαζικές σφαγές των Εθνικών Ομάδων από τους άνδρες του ΕΛΑΣ τον Οκτώβριο του 1944 στη Μακεδονία, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για τον 2ο γύρο της σύγκρουσης (Δεκεμβριανά).

Ο Δημήτρης Μπεκιαρίδης, ο οποίος μας διέθεσε τις φωτογραφίες του Μνημείου, είναι ανηψιός ενός από τους σφαγιασθέντες, του Δημήτρη Ταξιάρχη, αδελφού της μητέρας του, του οποίου και φέρει με μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια το όνομα.