Ο Δημήτριος Σβορώνος γεννήθηκε στα Σβορωνάτα Κεφαλλήνιας. 

Πήρε μέρος στην απελευθέρωση της Κατερίνης και με το θάρρος του έδωσε το έναυσμα για τη μεγάλη νίκη. Σκοτώθηκε με ηρωικό τρόπο πάνω στη μάχη. 

Προς τιμήν του, το χωριό Κολοκούρι της Πιερίας μετονομάστηκε σε Σβορώνο.

Ήταν ένας από τους πλέον μορφωμένους αξιωματικούς της σειράς του. Μετριόφρων, μεγαλόκαρδος και γενναίος κατά τις μαρτυρίες των συμπολεμιστών του.

Το πρωινό της 15/10/1912, η Μεραρχία αναχώρησε για την απελευθέρωση της Κατερίνης και προχωρούσε κανονικά και χωρίς προβλήματα από την πλευρά του εχθρού. 

Γύρω στις 2 το μεσημέρι κι ενώ μονάδα του 20ου Συντάγματος, πλησίαζε προς το Κολοκούρι (σημ. Σβορώνο) ο Ελληνικός Στρατός δέχθηκε σφοδρά πυρά από τα βορειοδυτικά του χωριού, εντελώς αιφνιδιαστικά. Τούρκοι στρατιώτες είχαν κρυφτεί στο πυκνό από παλούρια δάσος της περιοχής και έβαλαν κατά του Ελληνικού Στρατού, με αποτέλεσμα να πανικοβληθούν οι στρατιώτες και μάλιστα ένας λόχος άρχισε να υποχωρεί.

Την κατάσταση έσωσε ο διοικητής του 20ου Συντάγματος, αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος, που έτρεξε μπροστά έφιππος και εμψύχωσε τους στρατιώτες του. 

Όμως οι Τούρκοι διέκριναν τα γαλόνια και τον βαθμό του και έστρεψαν τα πυρά τους εναντίον του. Ο γενναίος Σβορώνος τραυματίστηκε βαριά. Συνέχισε, όμως, έφιππος να επιτίθεται, μέχρις ότου βαλλόμενος διαρκώς, ξεψύχησε. 

Το γεγονός προκάλεσε απερίγραπτη συγκίνηση και τόνωσε το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών (Κερκυραίων και Ζακυνθινών το πλείστον), οι οποίοι με αλαλαγμούς και γενναιότητα επιτέθηκαν ακάθεκτοι πλέον κατά των Τούρκων.

Η μάχη κράτησε 3,5 ώρες συνολικά. Ο Τουρκικός Στρατός κατά τις 5:30 το απόγευμα αναγκάσθηκε να υποχωρήσει πέρα από τον ποταμό Πέλεκα προς την Κατερίνη. 

Στις 3 τα ξημερώματα της 16ης Οκτωβρίου έφτασε διαταγή του Γεν. Στρατηγείου να επιταχυνθεί η προέλαση.

Το 20ο Σύνταγμα προχώρησε Β.Α. της Κατερίνης , ενώ το 19ο παρέμεινε πίσω στη διάθεση τού Μεράρχου. Το πυροβολικό πήρε κατάλληλη θέση στα υψώματα στο Κολοκούρι για να υποστηρίζει τις κινήσεις του Πεζικού. Η 7η Μεραρχία πορεύτηκε χωρίς επεισόδια - αφού ο τουρκικός στρατός και πολλοί από τους Τούρκους της Κατερίνης είχαν εγκαταλείψει τη νύχτα την πόλη.

Στις 7:30 το πρωί της 16/10/1912, τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν στην πανηγυρίζουσα Κατερίνη. Οι κάτοικοι από τα μπαλκόνια των σπιτιών και στις άκρες των δρόμων ζητωκραύγαζαν τον στρατό που περνούσε από τις κεντρικές οδούς 7ης Μεραρχίας και Μ. Αλεξάνδρου. O Ελληνικός Στρατός πορεύτηκε μέχρι τον Κισλά, τουρκικός στρατώνας (πάρκο), όπου τον υποδέχτηκε αντιπροσωπεία κατοίκων της πόλης με επικεφαλής τον Επίσκοπο Παρθένιο Βαρδάκα. Ξεχύθηκαν δάκρυα χαράς και υποδέχτηκαν τους ελευθερωτές με ελληνικές σημαίες, λέγοντας « Χριστός Ανέστη». Ένας λόχος με τη σημαία και τις σάλπιγγες διέτρεξε την πόλη παιανίζοντας εμβατήρια και προκαλώντας ακράτητο ενθουσιασμό στους κατοίκους.

Λαός και στρατός, πήγαν στην εκκλησία της Θείας Ανάληψης, όπου τελέσθηκε Δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης από τον Επίσκοπο. 

Μαζί με τον Δημήτριο Σβορώνο θυσίασαν την ζωή τους για να αποτινάξουν τον εχθρό και άλλοι πολίτες, ανάμεσα τους και ο 17χρονος Κονταξάκης από την Κρήτη.

Προς τιμήν των πεσόντων στήθηκε μνημείο, όπου κάθε 15η Οκτώβριου σύσσωμη η πολιτεία και η μαθητιώσα νεολαία αποτίει φόρο τιμής για τους αγωνιστές μας. 

Ο τάφος του αγωνιστή βρίσκεται στο νεκροταφείο της Αγίας Αικατερίνης.

Πηγή: Ολύμπιο Βήμα (https://olympiobima.gr)