Ο Γιαννιάς μαζί με τον γιατρό και πρωτοπαλίκαρο Τζιμίκο έκανε τον πρώτο του άθλο (σύμφωνα με μαρτυρίες), που ήταν η σύλληψη του έφιππου Μαχμούτ Μπέη από τον Μυστρά, τον οποίο γύμνωσε και στην συνέχεια έφυγε με το άλογό του. Κατά τα έτη 1787 – 1805 με δύναμη 60 ανδρών βρέθηκε υπό την αρχηγία του ονομαστού Ζαχαριά. Συμμετείχε στη μάχη του Ταίναρου και με τη συμβολή του Κατσώνη νίκησε τον Γαλλοτουρκικό στρατό, που ήθελε την εξολόθρευση των αρματωλών. Το 1805 έπεσε σε παγίδα που του είχαν στήσει, τραυματίστηκε και τον συνέλαβε στην Κερτίζα ο παλιός του φίλος Κονταχμέτης ο Λαλιώτης. Τον μετέφεραν στην Πάτρα και τον κρέμασαν σε μια μελικοκιά κοντά στον ναό του Αγίου Αθανασίου στην Πλατεία Μαρούδα, μαζί με τον γιατρό Τζιμίκο. Προς τιμήν του γράφτηκαν δημοτικά τραγούδια και πολλά δέντρα σε διάφορες περιοχές της Αχαΐας πήραν το όνομά του.