Προτομή Στέφανου Δραγούμη 

Κήπος Ζαππείου 

Ο Στέφανος Δραγούμης (Αθήνα, 1842 - Αθήνα, 17/9/1923) ήταν πολιτικός και δικαστικός. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1910. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στο δικαστικό σώμα μέχρι το 1875, οπότε και ανέλαβε γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης. Αναμίχθηκε για πρώτη φορά στην πολιτική το 1879, όταν εκλέχτηκε βουλευτής Μεγαρίδος με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Κατά την πρωθυπουργία του Τρικούπη χρημάτισε δύο φορές υπουργός Εξωτερικών, (1886-1889) και (1892-1893), καθώς και υπουργός Δικαιοσύνης και Εσωτερικών. Μετά τον θάνατο του Τρικούπη, συνέχισε να πολιτεύεται ως ανεξάρτητος. Ο Στέφανος Δραγούμης υπήρξε ένας από τους κύριους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον γιο του, Ίωνα Δραγούμη και τον γαμπρό του Παύλο Μελά. Την περίοδο 1906 - 1908 μαζί με τους Δημήτριο Γούναρη, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Ανδρέα Παναγιωτόπουλο, Α. Αλεξανδρή και Εμμανουήλ Ρέπουλη, συγκρότησε την λεγόμενη τότε «Ομάδα των Ιαπώνων». Αργότερα διετέλεσε γενικός διοικητής Κρήτης (1912) και στη συνέχεια γενικός διοικητής Μακεδονίας (1913). Στη διάρκεια του εθνικού διχασμού (1915-1917), συντάχθηκε με τους αντιβενιζελικούς και ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη και στην κυβέρνηση του Στέφανου Σκουλούδη.