Ο Εμμανουήλ Σκουντρής γεννήθηκε γύρω στο 1870 στο Άδελε Ρεθύμνου.

Πρώτη φορά ανέβηκε στη Μακεδονία, ως μέλος του νέου (14μελούς) σώματος του Καούδη στις 18/08/1904. Το σώμα αυτό σκοπό είχε την ανύψωση του ηθικού των καταπιεσμένων Ελλήνων, την εύρεση πληροφοριών για τις κινήσεις των Βούλγαρων κομιτατζήδων, καθώς επίσης και την εξόντωση των αρχηγών των κομιτατζήδων και των οργάνων προπαγάνδας τους. 

Το σώμα αυτό ήταν τόσο επιτυχημένο, που συγκέντρωσε το σύνολο των Βούλγαρων τσετών της περιοχής Κορεστίων εναντίον τους, με επικεφαλής τους Κορσάκωφ και Μήτρο Βλάχο. 

Την 21/09/1904 ενώ οι κομιτατζήδες βρίσκονταν εντός του χωριού Όστιμα (σημερινό Τρίγωνο), το σώμα του Καούδη αν και μειονεκτούσε σημαντικά, επιτέθηκε εναντίον τους. Κατά την συμπλοκή αυτή τραυματίστηκαν δύο Έλληνες αντάρτες (ο Σκουντρής και άλλος ένας), οι Βούλγαροι όμως είχαν μεγάλες απώλειες με αποκορύφωμα την εξόντωση του υπαρχηγού του Κορσάκωφ, Χρίστου Γκουσώφ. Την συμπλοκή διέκοψε η επέμβαση του Τούρκικου στρατού. 

Αυτός που διακρίθηκε ιδιαίτερα σε αυτή τη μάχη ήταν ο Σκουντρής ο οποίος μαζί με τον Ντίνα και τον Σιούλη είχαν μπει μέσα στο χωριό και μάχονταν εναντίον των κομιτατζήδων. 

Γράφει ο Καούδης: 

«…τα πυρά εξαφνικά έπαυσαν. Όμως ακούονταν συνεχείς πυροβολισμοί μέσα στο χωριό Όστιμα. Αυτό μας έκανε εντύπωση. Ο Σκουντρής άφοβος σαν λιοντάρι, ο Ντίνας και ο Σταύρος Σιούλης. Τότε καταλάβαμε ότι αυτοί οι τρεις είχαν κλεισθεί μέσα στο χωριό και αμύνονταν κατά των κομιτατζήδων … Σκοτώνονταν αλύπητα οι Βούλγαροι, οι οποίοι δεν μπορούσαν να φαντασθούν, ότι μια φούχτα ανδρών θα έκαναν την παραφροσύνη να προσβάλουν ένα χωριό όπου ευρίσκοντο διακόσιοι περίπου κομιτατζήδες και οπλισμένοι χωρικοί.»

Μετά τον τραυματισμό του στη μάχη του Τριγώνου, ο Σκουντρής μεταφέρθηκε στο Πισοδέρι. Επειδή όμως ήταν σοβαρά τραυματισμένος, τον έστειλαν στην Αθήνα, όπου και θεραπεύτηκε. 

Επέστρεψε το 1905 στο μέτωπο με δικό του σώμα 148 ανδρών και ανέπτυξε δράση στη Δυτική Μακεδονία έως το 1908. 

Στη διάρκεια της δράσης αυτής ο Σκουντρής τραυματίστηκε ξανά, κοντά στην Κολισάνη. 

Τον Ιούλιο του 1908 εισήλθε στη Φλώρινα ως ελευθερωτής της.

Το 1936 με τον ΑΝ 76/1936 αναγνωρίζεται από την Ελληνική Πολιτεία η δράση του Σκουντρή ως Αρχηγού Σώματος.

Έζησε στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου και παντρεύτηκε, απέκτησε 11 παιδιά και πέθανε το 1959.

Η λαϊκή μούσα είπε για τον Σκουντρή:

“Εσένα Καπετάν Σκουντρή, πώς να σου τραγουδήσω,
την λιονταρίσια σου ψυχή να την ευχαριστήσω;
Στην τρικυμία εχαιρουσου, αυτή ‘ναι η αλήθεια,
γιατί είχες την παλληκαριά εις τα ανδρικά σου στήθεια.

Λάμπει η αλήθεια, θα την ‘πω, ήσουνε πολεμάρχος,
και εκεί όπου πολέμησες, εστέκουσουν σαν βράχος.
Σ’ όσες συρράξεις σ’ είδα εγώ, με Τούρκους και Βουλγάρους,
δεν εφοβήθηκες ποτέ ξεσπαθωμένους χάρους.
Οι φίλοι σου και οι συγγενείς σ’ έχαν κρυφό καμάρι
και την ευχή του ανδρισμού, αδέλφι μου, έχεις πάρει.”

Οι Κρητικοί επίσης τραγούδησν για τους Μακεδονομάχους, μεταξύ των οποίων και ο Σκουντρής:

«...Ελάτε σεις ηρωικοί τση Κρήτης πολεμάρχοι,

τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,

Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,

Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη

και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη,  Μαυρογένη,

Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη...

ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες

τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες...»

Το φωτογραφικό υλικό μας παραχώρησε ευγενικά η εγγονή του Οπλαρχηγού.