Προτομή Δραγούμη Στέφανου

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Νικολάου Δραγούμη, πολιτικού και συγγραφέα. Καταγόταν από το Βογατσικό Καστοριάς. Σπούδασε νομικά στο Παρίσι και ακολούθησε σταδιοδρομία στο δικαστικό σώμα, από το οποίο όμως παραιτήθηκε το 1875, όταν διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης. Λίγα χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1879, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεγαρίδος και επανεξελέγη, στην ίδια περιφέρεια ή σε αυτή της Αττικής, στις εκλογές του 1881, του 1882, του 1885, του 1887, του 1890, του 1892, του 1899, του 1902, του 1905, του Αυγούστου του 1910, του Νοεμβρίου του 1910, του Δεκεμβρίου του 1915 και του 1920. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας πολιτεύθηκε είτε ως ανεξάρτητος, είτε με τον Χαρίλαο Τρικούπη, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του συντάχθηκε με την αντιβενιζελική παράταξη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης «Ομάδας των Ιαπώνων», ομάδα που την περίοδο 1906 - 1908 διακρίθηκε για την μαχητικότητα της και η οποία αποτελείτο από τους Δημήτριο Γούναρη, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Ανδρέα Παναγιωτόπουλο, Απόστολο Αλεξανδρή και Εμμανουήλ Ρέπουλη. Υπήρξε επίσης ένας από τους κύριους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον γιο του, Ίωνα Δραγούμη και τον γαμπρό του Παύλο Μελά. Αν και η «Ομάδα των Ιαπώνων» είχε δημιουργηθεί από τον Ιούνιο του 1906, το όνομά τους οφείλεται σε άρθρο του δημοσιογράφου Βλάση Γαβριηλίδη στις 10/02/1907, στην εφημερίδα «Ακρόπολη», στο οποίο παρομοίαζε τη μαχητικότητά τους με αυτήν των Ιαπώνων σαμουράι για την υπεράσπιση του αυτοκράτορά τους κατά τον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904-05, οι οποίοι είχαν εντυπωσιάσει τον διεθνή τύπο με τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις τους ενάντια στα ρωσικά στρατεύματα. Μετά το κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου στο Γουδί το 1909, ο Δραγούμης σχημάτισε κυβέρνηση από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 1910, οπότε και διεξήγαγε εκλογές για τον σχηματισμό Εθνοσυνέλευσης. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Χαρίλαου Τρικούπη τις περιόδους 1886 - 1890 και 1892 - 1893, υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη την πείοδο 1888 – 1890, καθώς και υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Αλέξανδρου Ζαΐμη (1915) και Στέφανου Σκουλούδη (1915). Χρημάτισε επίσης γενικός διοικητής Κρήτης (1912) και στη συνέχεια γενικός διοικητής Μακεδονίας (1913). Έγραψε πολλές πολιτικές, φιλολογικές και αρχαιολογικές μελέτες, που δημοσίευσε σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, σημαντικότερες των οποίων είναι: «Μακεδονική κρίσις», «Η χώρα και το νόμισμα», «Το χρονικόν του Μορέως», «Οι ξένοι δανεισταί» και άλλες. Απεβίωσε στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με την Ελισάβετ Κοντογιαννάκη και είχαν αποκτήσει παιδιά τον Ίωνα, πολιτικό και διανοούμενο, τον Φίλιππο, βουλευτή και υπουργό, τον Νικόλαο, ζωγράφο, τον Αλέξανδρο, αρχιτέκτονα, και τη Ναταλία, σύζυγο του Παύλου Μελά.