Περιφέρεια:
Περιφερειακή Ενότητα:
Δήμος:
Θέση:
Τι αφορά:
Θέμα:
Κωδικός:
Φωτογραφίες:
ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΓΡΕΒΕΝΩΝ
ΓΡΕΒΕΝΩΝ
ΓΡΕΒΕΝΑ, ΔΑΣΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΩΡΙΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΙΣ & ΔΕΣΠΟΤΗΣ
ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ, ΔΙΑΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΩΓΙΑΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΘΥΣΙΕΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
1356
ΒΛΑΪΔΗ ΝΙΚΗ
Ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1877 στα Πέρματα της επαρχίας Ικονίου της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του ήταν Μικρασιάτες Έλληνες Ορθόδοξοι τουρκόφωνοι (Καραμανλήδες), όπως και όλοι οι Έλληνες της περιοχής.
Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος στις Μητροπόλεις Κυζίκου και Θεσσαλονίκης (από τον Νοέμβριο του 1903).
Στις 10/10/1904 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και τοποθετήθηκε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Εκεί προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στον Μακεδονικό Αγώνα, συνεργαζόμενος με τον Πρόξενο της Ελλάδας Λάμπρο Κορομηλά και τον Μακεδονομάχο Αθανάσιο Σουλιώτη. Το 1906 εντάχθηκε στην αντιστασιακή «Οργάνωση Θεσσαλονίκης» του Αθανασίου Σουλιώτη που συντόνιζε τη δράση των Ελλήνων κατά τον Μακεδονικό Αγώνα.
Στη συνέχεια, κλήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας στο Πέραν, στη συνοικία Σταυροδρομίου, όπου διακρίθηκε για την καλοσύνη και την ευσέβειά του.
Στο Μοναστήρι υπηρέτησε ως καθηγητής των Θρησκευτικών του εκεί ελληνικού Γυμνασίου.
Χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Πελαγονίας Ιωακείμ Φοροπούλου (με έδρα το Μοναστήρι), υπό τον τίτλο του επισκόπου Πέτρας. Ως βοηθός του μητροπολίτη Πελαγονίας ανέπτυξε πλούσια δράση σε εθνικό και θρησκευτικό επίπεδο, σε μια δύσκολη περίοδο για τη Μακεδονία.
Τον Μάρτιο του 1910 εξελέγη Μητροπολίτης Γρεβενών.
Ο Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός αποτέλεσε στυλοβάτη του Μακεδονικού Ελληνισμού, προασπίζοντας την ταυτότητα των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής των Γρεβενών. Ενίσχυε ουσιαστικά την προσπάθεια υποστήριξης και διαφύλαξης των Ελλήνων Ορθοδόξων που ήταν απαραίτητη παρά την τυπική λήξη του Μακεδονικού Αγώνα. Στην προσπάθειά του να στηρίξει το ποίμνιό του πραγματοποιούσε περιοδείες σε όλα τα χωριά της περιοχής, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και ενθαρρύνοντας τους χριστιανούς. Φρόντισε για την ίδρυση και τη συντήρηση ελληνικών σχολείων και ορθόδοξων ναών. Μέριμνά του στο θέμα της παιδείας ήταν και ο εναρμονισμός της διδακτέας ύλης μεταξύ των σχολείων της πόλης και αυτών της επαρχίας, η επιλογή και η διάθεση βιβλίων στους μαθητές, καθώς και η πρόσληψη και η αμοιβή δασκάλου για την Αστική Σχολή των Γρεβενών.
Επίσης, κράτησε σθεναρή στάση έναντι των οθωμανικών αρχών και κατήγγειλε την βία και τους ξυλοδαρμούς που υφίσταντο οι χριστιανοί. Τόλμησε μάλιστα μαζί με τον αρχιερατικό του επίτροπο να επισκεφθεί τον Μπεκήρ Αγά, για να τον συνετίσει.
Λόγω της πολυεπίπεδης εθνικής και θρησκευτικής του δράσης τέθηκε στο στόχαστρο των Νεότουρκων αλλά και των συμμάχων τους, που ήταν οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και οι ρουμανίζοντες βλαχόφωνοι που δρούσαν στην περιοχή.
Στις 30/09/1911, κατά τη μετάβασή του στην εκκλησία του χωριού Γκριντάδες όπου θα λειτουργούσε, δολοφονήθηκε μαζί με τον διάκονο Δημήτριο και τον συνοδό-αγωγιάτη Αθανάσιο, από κομιτατζήδες και ρουμανίζοντες βλαχόφωνους.
Επειδή η δολοφονία έγινε σε δάσος και εν κρυπτώ, ο Αιμιλιανός και η συνοδεία του θεωρούνταν ως «εξαφανισμένοι» από τους κατοίκους. Αγωνία για την τύχη του μητροπολίτη Αιμιλιανού, στις 03/10/1911, εξέφρασε δημοσίως η δημογεροντία Γρεβενών, και μια μέρα αργότερα ανακοινώνει ότι ανακάλυψε προσωπικά του αντικείμενα. Μετά από έρευνες των κατοίκων βρέθηκε το σώμα του Αιμιλιανού σε γειτονικό δάσος στις 06/10/1911 μαζί με αυτά των δυο συνοδοιπόρων του. Κηδεύτηκε την Κυριακή 08/10/1911 στα Γρεβενά.
Οι κάτοικοι των Γρεβενών αλλά και οι Έλληνες μικρασιατικής καταγωγής (καθώς ο Αιμιλιανός ήταν Μικρασιάτης), τον τιμούν ως ιεροεθνομάρτυρα.
Στη μνήμη του, το χωριό Γκριντάδες μετονομάστηκε σε Αιμιλιανός και το Σχίνοβο σε Δεσπότης, καθώς στο δάσος μεταξύ αυτών μαρτύρησε.
Στο ακριβές σημείο όπου δολοφονήθηκε κατασκευάστηκε ναός και κενοτάφιο, όπου τελείται θεία Λειτουργία και Τρισάγιο το πρώτο Σάββατο του Οκτωβρίου κάθε έτους.
Επίσης, το κοντινό χωριό Λιμπίνοβο μετονομάστηκε σε Διάκος στη μνήμη του διακόνου Δημητρίου που μαρτύρησε μαζί με τον Μητροπολίτη Αιμιλιανό.