Απεικονίζει την Ελλάδα να στεφανώνει τον Λόρδο Βύρωνα. 

Είναι έργο τριών διαφορετικών γλυπτών, των Henri Michel Antoine Chapu (1833-1891), Jean Alexandre Joseph Falquiere (1831-1900), και Λάζαρου Σώχου (1859-1911), αλλά όχι προϊόν συνεργασίας. Ο δεύτερος γλύπτης συνέχισε το έργο του πρώτου, μετά τον θάνατό του, και ο Σώχος τελικά μπόρεσε να το ολοκληρώσει. 

Χρηματοδότης του ήταν ο ευεργέτης και πρόεδρος του Συλλόγου «Βύρων», Δημήτριος Στεφανόβικ Σκυλίτσης, ο οποίος επίσης πέθανε πριν ολοκληρωθεί το άγαλμα. 

Εκείνο τελικά τοποθετήθηκε στη σημερινή του θέση το 1896, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Πρόκειται για τη γλυπτική σύνθεση που παριστάνει την Ελλάδα να στέφει τον Λόρδο Βύρωνα και συνοδεύει το Ζάππειο από την ανέγερσή του, ως σύμβολο της πρώιμης ολυμπιακής κίνησης. Πλήθος προσώπων και γεγονότων αποδίδουν τη μεγαλειώδη συνέχεια και σύνδεση των Ζάππειων Ολυμπιάδων με τους Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Στο πλαίσιο των διαγωνισμών των Δ’ Ολυμπίων (1888), εκτέθηκε σε πρόπλασμα από τον τελευταίο καλλιτέχνη που συνέβαλε στην ολοκλήρωση της σύνθεσης, τον Έλληνα Λάζαρο Σώχο (1859-1911). Στο άγαλμα, η Ελλάδα με τη μορφή ημίγυμνης καθήμενης γυναίκας, στεφανώνει τον Βύρωνα με κλαδί φοίνικα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες του προς αυτήν. Η μόνη σύνδεση του Βύρωνα με τη μορφή της Ελλάδος γίνεται μέσω του βλέμματος και της στροφής του κεφαλιού. Τόσο η παλάμη όσο και το υπόλοιπο σώμα του Βύρωνα δεν βρίσκονται σε διαλεκτική μορφή με τη συμβολική μορφή της Ελλάδος. Λεπτομερέστερα, η Ελλάδα, έχοντας αποδοθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα, έχει σχεδόν αγκαλιάσει τον φιλέλληνα. Αποδίδεται ανυπόδητη, με ωοειδές πρόσωπο και ένα είδος κεφαλόδεσμου, εν είδει μαφορίου με πτυχές, που φτάνουν έως χαμηλά στην πλάτη, να καλύπτει τα μαλλιά της. Ο Βύρων με τη σειρά του, εμφανίζεται ως αγένειος νεαρός, με στρογγυλό πρόσωπο και περιποιημένη κόμμωση. Φορά κομψά ευρωπαϊκά ενδύματα και μπότες. Η μισοξαπλωμένη γυμνή ανδρική μορφή συμβολίζει τον υπόδουλο Ελληνισμό. 

Στο μνημειακών διαστάσεων κυκλικό βάθρο με ανάγλυφες διακοσμήσεις στο επάνω μέρος του υπάρχει η επιγραφή: «INVENITCHAPU SCULPSITA. FALGUIERE» και κάτω από αυτήν η επιγραφή: «Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ». Τέλος, η αφιέρωση στο βάθρο: «ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚ ΣΚΥΛΙΤΣΗΣ».